Αγορά εργασίας

Η αγορά εργασίας και η επιχειρηματικότητα αποτελούν διαχρονικά πρόσφορο έδαφος για τις έμφυλες ανισότητες και διακρίσεις. Στην πιο πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το Νοέμβριο του 2020, το ποσοστό των άνεργων γυναικών ανέρχεται στο 20%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες διαμορφώθηκε στο 13,2%. Το εργασιακό δυναμικό της χώρας έχει σαφώς έμφυλα χαρακτηριστικά, με τις νεαρές γυναίκες να πλήττονται περισσότερο από την ανεργία και να αντιμετωπίζουν σημαντική δυσχέρεια στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας. Οι γυναίκες άλλωστε κατέχουν τα υψηλότερα ποσοστά στην αδήλωτη εργασία ως οικιακές βοηθοί, φροντίστριες παιδιών και ηλικιωμένων, για την οποία δεν υπάρχει κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών και συνακόλουθα κατοχυρωμένο συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Το ίδιο ισχύει και για τη μη αμειβόμενη εργασία, στην οποία εντάσσεται η οικογενειακή φροντίδα, όπου οι εκπρόσωποι του γυναικείου φύλου κατέχουν τα πρωτεία στις χώρες του G20 (OOΣΑ, 2019) , επωμιζόμενες σε μεγάλο βαθμό την οικογενειακή φροντίδα στερούμενες οικονομικών εισοδημάτων, ασφάλισης και σύνταξης. 

Ακόμα και στην περίπτωση που οι γυναίκες εντάσσονται στην αγορά εργασίας, πλήττονται από το μισθοδοτικό χάσμα, καθώς παρά την ισότητα στα προσόντα, δεν υπάρχει η ισότητα στην αμοιβή μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η ισότητα των προσόντων δεν είναι ικανή να διασφαλίσει ούτε την  ισότητα στις ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης. Οι γυναίκες στο σύνολο των χωρών της Ε.Ε. έρχονται αντιμέτωπες με τη γυάλινη οροφή στην ανάληψη επαγγελματικών θέσεων ευθύνης, καθώς κατά μέσο όρο μόλις το 34% των διευθυντικών στελεχών είναι γυναίκες. Στην ελληνική πραγματικότητα το ποσοστό αυτό είναι ακόμα χαμηλότερο, μόλις το 30%  των επιχειρηματικών στελεχών είναι γυναίκες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ.

Σε αυτά προστίθεται και ο ουσιαστικός αποκλεισμός των εκπροσώπων του γυναικείου φύλου από συγκεκριμένους κλάδους απασχόλησης, κυρίως στον τεχνικό τομέα, που περιορίζει  το πεδίο δραστηριοποίησης των γυναικών στην αγορά εργασίας.

Παρόλο που οι σύγχρονες κοινωνίες αποδεικνύονται περισσότερο ανεκτικές προς τη γυναικεία εργασία, η ισότητα ευκαιριών στην απασχόληση, την  επαγγελματική ανέλιξη, τη μισθολογική και συνταξιοδοτική πραγματικότητα και την κατανομή της φροντίδας των οικογενειακών υποχρεώσεων δεν είναι κεκτημένη. Οι επιχειρήσεις έχουν πολλά βήματα να διανύσουν για να προσεγγίσουν την έμφυλη ισότητα, τα κράτη έχουν πολλούς νόμους να νομοθετήσουν για να κατακτηθεί η ισότης, οι κοινωνίες έχουν μεγάλη προσπάθεια να καταβάλουν ώστε να διαμορφώσουν την ισότητα στις συνειδήσεις των πολιτών, τα άτομα έχουν πολλές αντιλήψεις να αμφισβητήσουν, ώστε να διεκδικήσουν την ισότητα στη ζωή τους, όμως κάθε πρόκληση, κάθε προσπάθεια, κάθε απαίτηση προσθέτει μια σημαντική κατάκτηση στην ανθρώπινη ιστορία.

1 Ανεργία κατά φύλο για τον μήνα Νοέμβριο 2020, ΕΛΣΤΑΤ, Πίνακας 1
2 Αδήλωτη εργασία κατά φύλο στις χώρες G20, Πίνακας 3
3 Ποσοστό ενασχόλησης με την καθημερινή φροντίδα των παιδιών ανά φύλο, Πίνακας 4
4 Μέσες ωριαίες αποδοχές κατά επάγγελμα 2014, Eurostat, Πίνακας 2